Old fall Ridge Road en Trail Ridge Road

Donderdag 3/9/2015

De dag begon en eindigde prachtig, met veel zon, maar vanaf 13.00 uur begon het te regenen, eerst een beetje, later stevig!

Ik stapte om 7 uur uit bed en W. een uurtje later. Hij kwam vermoeid en een beetje duizelig uit douche, toch al last van de hoogte? Even later ging het gelukkig weer beter. We lepelden verschillende yoghurtjes op de stoelen op ons terrasje en ik at nog een in de magnetron gestopte burrito uit de glutenvrije diepvrieskast van Walmart.

Om 9.15 uur stapten we in de auto om de Trail Ridge Road (TRR) te gaan rijden. We begonnen echter met de Old Fall Ridge Road, een weg die ook uitkwam bij het Alpine Visitor Center. Deze weg was de eerste 2 mijl verhard en werd daarna een dirtroad (eenrichting) met veel bochten en 1200m. stijging, dat voelden we alletwee wel!Het was een mooie weg door de bossen, maar ik had het me toch wat anders voorgesteld, er was niet heel veel te zien.  

Op de Old Fall Ridge Road, met onze gehuurde Jeep Patriot

Zicht richting Alpine VC (net niet op deze foto aan rechterkant)

Zicht vanaf Alpine VC

Bij het Alpine VC neusden we rond en daarna vervolgden we onze weg over de TRR r. de plaats Grand Lake. De parkeerplaats bij de Dude Ranch was gesloten vanwege festiviteiten van het 100 jarig bestaan van dit Park. Even verderop was Beaver Ponds, hier genoten we van een picknick met uitzicht op het water, zonder bevers te zien. Ook was er tijd om even te lezen. De eerste druppels vielen, maar we hielden het droog.

Om uur of 1 stapten we in de auto en meteen begon het te plenzen. Dit hield niet meer op tot een uur of 4 en hierdoor en door de mist op de terugweg hebben we helaas veel moois gemist. Eerst reden we naar een ander VC, 2 mijl voor Grand Lake. We zagen een mooie film, die wel ietwat belerend overkwam, zo van dat je een ander mens zou zijn als je uit het Park kwam. Omdat we nu toch vlak bij Grand Lake waren, reden we hier even doorheen, maar er was geen lol aan in de plenzende regen, dus begonnen we maar aan de (lange) terugweg. Bij de diverse uitkijkpunten was weinig te zien, dus behalve voor een plas zijn we niet uitgestapt. Erg jammer, maar zo gaat dat.

Bighorn schaap

Wapitihert (Elk)

Onderweg zagen we vanuit de auto wel een eland (Moose), diverse Wapiti’s en een paar Bighornschapen. Van de eland kon ik helaas onder het rijden geen foto maken en we konden hier niet stoppen. Omdat het droger werd reden we nog even richting Beaver Meadows, waar een aantal auto’s langs de kant stonden en we inderdaad weer een aantal Wapiti’s spotten, die de weg hier overstaken!

Terug op de kamer bleken er geen theezakjes meer te zijn, voor het ontbijt morgen, dus haalden we die bij het kantoor en vroegen meteen wat ze ons konden aanbevelen om te gaan eten. Even later gingen we op weg naar Daves Smokehouse, waar de parkeerplaats al zo goed als vol was en het zo druk was dat we 45 min. moesten wachten op een tafeltje, zoals al was voorspeld. Er was een Nederlands stel waar W. een praatje mee had aangeknoopt, terwijl ik buiten op een bankje zat. Ik nam een steak met frites en pittige appeltjes als bijgerecht. Wout had deep fried steak. Het maisbrood bevatte ook tarwemeel, dus had ik gevraagd om dat weg te laten, waarop W. het erbij kreeg. Helaas voor hem vond hij het niet zo lekker. Er stonden een stuk of 3 televisies aan, maar desondanks was het een leuke, sfeervolle tent en het eten was heerlijk!

Op de kamer schreef ik aan mijn verslag, onder het inspirerende geluid van een snurkende echtgenoot in de luie stoel! Tegen 22.00 uur lagen we op bed, verslag up to date, ondanks de pijnlijk harde zit op de stoel.