Custer State Park, Mount Rushmore en Crazy Horse

Zondag 6/9/2015

Pas om 8 uur wakker! W. lag al te lezen, maar had natuurlijk geen erg in de tijd. “Het is toch vakantie!” Ja, weet ik, maar ik wil altijd graag vroeg op, er is zoveel te zien en het licht is dan mooier voor foto’s. Nou ja, het is toch geen fotovakantie, zegt W. dan. Groot gelijk natuurlijk, maar voor mij stiekem toch wel een beetje!

Na de gebruikelijke ochtendrituelen, vertrokken we naar Custer State Park. Door Custer heen, waar overal gekleurde bizons op de stoepen stonden.
De ranger bij de entree vertelde dat we het best konden beginnen met de Wild Life Loop, omdat de bizon kuddes daar nu waren, dus even later sloegen we rechtsaf. Een eindje verderop zagen we de aanduiding naar Mount Coolidge Lookout en besloten we eerst daarheen te gaan. Rechtsaf en via een smalle weg omhoog, waar we een mooi overzicht hadden, zelfs op de heiige Badlands in de verte. Hier was het heerlijk weer, zonnig en ca. 23 gr.

We reden over hetzelfde weggetje weer naar beneden, om de Wild Life Loop verder te volgen. Wat een prachtige weg was dit, door bos en langs grazige velden, waar we ook nog een Prairiedog Town ontdekten, zonder overigens veel van deze beestjes te zien. We reden maar en reden maar, vooralsnog geen wild te bespeuren, maar we genoten toch wel! En dan opeens: bizons in de verte en vervolgens ook dichterbij: Ze staken vlak vóór ons de weg over en twee van die machtige beesten waren zelfs een nummertje aan het maken.

Bizons die proberen een nummertje te maken

Bij het Wildlife Station Visitor Center stopten we voor een toiletbezoek, keken er even rond en ik kocht er wat ansichtkaarten.
Een eindje verderop zagen we de uit verslagen bekende ezeltjes, helaas hadden we geen wortels voor ze bij ons en hautain liepen ze onze auto dan ook voorbij! We deden lang over deze weg, vanwege de vele stops, maar het was erg fijn!

Pow Mia

Na deze loop kwam Iron Mountain Road in zicht. Opnieuw een prachtige weg door de bossen. Vooraan was net een ongeluk gebeurd met een motorrijder, we werden er voor gewaarschuwd door een andere motorrijder, die ons maande om voorzichtig verder te rijden. We zagen de motor langs de kant liggen en even verderop een aantal auto’s aan de kant en mensen in de weer in de berm. Wij konden hier niet veel doen, dus we reden maar door. 

Door de eerste tunnel zagen we Mount Rushmore, maar het lukte niet heel goed om een foto te maken, het was zo ontzettend druk op deze weg, waarschijnlijk vanwege Labour Day weekend! Even verderop was een uitkijkpunt en daar konden we parkeren en zagen we het beter. 

Een Noorse mevrouw, die al veertig jaar in Amerika woonde, sprak ons aan. Of we toevallig Noren of Zweden waren, ze wilde haar Noors zo graag nog eens in de praktijk brengen…Nee, dan had ze eigenlijk mijn zus moeten hebben, die woont al weer 5 jaar in Noorwegen en spreekt de taal goed, maar die was dus niet hier. 

En eindelijk vonden we om een uur of twee een picknickplek in het bos en al hadden we dit keer geen salade, de crackertjes met kaas smaakten opperbest. Even lezen was ook weer aangenaam!

Een eindje verderop zagen we de pigtailbridges, maar die waren met deze drukte bijna niet te fotograferen. We konden niet even stoppen.

Gaandeweg besloten we om toch Mount Rushmore nu te bezoeken, al was het al middag en zou het licht voor de foto’s ‘s ochtends beter zijn. Het was behoorlijk druk richting entree en na betaling van 11 dollar konden we de auto kwijt in de parkeergarage. We liepen naar boven en zagen daar als eerste de massieve pilaren. Via de info- en bookstore naar de Avenue of the Flags, waar we al een blik konden werpen op de 4 presidenten en vervolgens Grand View Terrace. Wat een vertoon, maar toch wel leuk om dit machtige beeldhouwwerk nu eens echt te kunnen aanschouwen en zelfs redelijk dichtbij te kunnen zien. Het was behoorlijk heet in de zon en we gingen eerst naar binnen, waar een interessante film draaide en er allerlei beeldende informatie te zien was omtrent de bouw. Vooral W. sprak het erg aan, om de machinerie etc. te zien, maar zelf vond ik het ook de moeite waard. Vanuit de tentoonstellingsruimte waar we zicht op buiten hadden, zagen we twee mannen die elkaar kusten, bossen bloemen en fotograaf erbij, waarschijnlijk net elkaar het jawoord gegeven en nu foto’s op deze bijzondere locatie!

Mount Rushmore

Ik besloot de presidentiële trail te lopen, W. ging alleen naar de Sculptor’s Studio en daarna wat lezen op een bankje. Het was best gaaf om de 4 presidenten vanuit allerlei hoeken te bewonderen! De tweede helft van deze trail was wel erg inspannend voor mij, allemaal trappen op en ik moest vaak stilstaan door mijn ademtekort. Uiteindelijk kwam ik ook bij de studio uit, we ontmoetten elkaar weer vooraan, vlak bij de boekwinkel.

Toen we het terrein afreden stonden er een paar Mountain Goats op de weg, even afvinken! 

Mountain Goat

George Washington en profile

We zagen een aantal spitse rotsen op het vervolg van onze route, maar besloten om de Needles Highway morgenvroeg te doen en nu op weg naar Custer te gaan, waarbij we langs Crazy Horse zouden komen. Misschien konden we er een blik op werpen vanaf de oprijlaan. Dat laatste ging niet door, want eenmaal op de oprijlaan kon je niet terug zonder voorbij de toegangshokjes te gaan. Maar wat bleek, de toegang was vrij vandaag. Ik had inderdaad ergens in een folder iets over een open weekend gelezen! Er zou om 20.30 uur ook een lasershow zijn.

Crazy Horse

We werden naar een groot parkeerterrein gedirigeerd en met een oude schoolbus naar boven gebracht. Hier troffen we een enorm gebouw aan, met veel hout van binnen en allemaal Indiaanse spullen, schilderijen, beelden noem maar op. Ook was er een fantastisch museum, een Indiaan die prachtige muziek ten gehore bracht en natuurlijk de blik op Crazy Horse, vanaf het terras. Omdat het al laat was wilden we eigenlijk ook iets eten, maar het restaurant bleek vanaf 16.00 uur gesloten en alleen de snackbar was nog open, maar daar stond me toch een rij! Het werd ook al maar drukker en drukker en we besloten het voor gezien te houden. Busladingen vol werden nog steeds afgeleverd en die moesten na de lasershow straks ook allemaal tegelijk weer naar huis. Er kwam er net een aan en er leek geen eind te komen aan de mensen die uitstapten, wat kunnen er dan veel makke schapen in een bus! Wij dus ook, maar dan de andere kant op, weer naar het parkeerterrein.

Het was gelukkig nog maar 4 mijl tot Custer en we waren er zo. Spullen uit de auto gehaald en voor de deur gezet, bleek de sleutel zoek. Ik bleef erbij, terwijl W. op zoek ging naar een reservesleutel. Het duurde nog een hele poos voor er iemand bij het kantoortje kwam. Moe besloten we het vanavond bij een fles wijn en wat crackers en chips te houden. Ik had geen puf meer voor het verslag en tolde na 1,5 glas wijn zo mijn bed in.